Kunstmatige onvolmaaktheid vergroot de beleving
De figuur van de menselijke kunstenaar
Kunstenaars hebben al sinds mensenheugenis het vermogen gehad om elementen van onvolmaaktheid in de kunst toe te voegen, ook al is de algemene trend om technische perfectie na te streven. Onvolmaaktheid wordt gezien als het menselijk element van de kunst; het vergemakkelijkt het proces en geeft kleur aan de kunst. Veel van de meest bekende kunstwerken hebben juist hun aantrekkingskracht aan hun onvolmaaktheid te danken.
Technologie en onvolmaaktheid
Met de komst van technologie, zoals artificially intelligent (AI) algoritmes en computer software, is een nieuwe manier ontstaan om kunst te creëren. AI kan complexe maar perfecte stukken muziek en kunstgenres maken; een computer kan perfect geïmproviseerde solo’s met meerdere instrumenten combineren, of een foto maken met exact de juiste kwinkslag en kleur. Het gebrek aan menselijke fouten leidt echter tot een gevoel van onpersoonlijkheid en oninteressantheid in deze kunst.
Ongemak en onvolmaaktheid
Om dat te voorkomen, besteden AI-ontwikkelaars steeds meer aandacht aan het introduceren van kleinefouten in de kunst die gemaakt wordt. Deze techniek wordt meer en meer gebruikt om de beleving van de kunst te vergroten. Door een lekker, zachtwolkige, menselijke variabel toe te voegen aan de kunst, zoals artefacten zoals digitale storingen, het toevoegen van kleine verbleken of het beïnvloeden van de melodie van een stuk muziek.
De impact van onvolmaaktheid
Hoe kleiner de foutjes, hoe meer mensen blijven beseffen dat de technologische kunstwerken gecreëerd worden door een machine. Wanneer, bijvoorbeeld, het volume onregelmatig gemanipuleerd wordt, of de versie niet perfect genoeg lijkt, betekent dit dat mensen het gevoel hebben dat ze in contact staan met echt menselijk werk – of zelfs met de kunstenaar zelf. Door een kleine mate van onvolmaaktheid toe te voegen, lijkt het alsof de kunstwerken ons een intiem, bescheiden portret geven dat meestal alleen verkregen wordt door luisteraars en kijkers.
Mensen omarmen onvolmaaktheid
Tegenwoordig zijn veel kunstliefhebbers niet alleen meer gefascineerd door machines, maar juist weer door mensen. De genereuze Portret serie, zoals die van de fotograaf Richard Avedon, versterken het gevoel van menselijke verfijning dat zelden wordt gevonden in technologische kunst. Door dit te vergelijken met perceptief verval, waarbij kleuren vervagen en details worden verminkt door de tand des tijds, is het gemakkelijker te begrijpen hoe onvolmaaktheid de kunst kan verlevendigen.
Herstellen van verloren details
Door het gebruik van AI, kunnen beelden en video’s geconstrueerd worden zoals ze er uit zouden zien als de artsen er de tijd voor hadden. Dat hoeft natuurlijk niet noodzakelijk perfect te zijn; kunstenaars kunnen de herstel-AI gebruiken om slimme onvolmaaktheid toe te voegen aan hun werk. Neem bijvoorbeeld het restauratiewerk van het schilderij “The57theKarmelnitskoyoportret” van de Russische kunstenaar Arkadi Plastov; de kunstenaar gebruikte de falen en defecten in verf, patina en achtergrond om het portret te verlevendigen, en voegde ook wat extra vervormingen toe om het portret van een onvolmaakte esthetiek te voorzien.
Onvolmaaktheid in digitale kunst
In digitale kunst heeft onvolmaaktheid een wezenlijke invloed gehad op verfijning en verlevendiging. Algoritmische kleurenharmonie is een techniek die veel wordt gebruikt om interessante kleurschema’s te creëren die zinvol in elkaar overlopen, maar kunstenaars kunnen ook met behulp van kleur de effecten van gebreken simuleren. Door eenvoudige kleurverlichting of sterk verwachtingsgevoel toe te voegen aan digitale afbeeldingen, kunnen kunstenaars het kunstwerk een onvolmaakte touch geven waardoor het meer levend en interessant wordt.
Samengevat
Kortom, kunstmatige onvolmaaktheid vergroot de beleving van kunst door elementen van fouten en imperfectie aan het werk toe te voegen, wat het plotseling veel interessanter maakt. Door het kunstwerk op een menselijke manier te manipuleren, oftewel door het menselijker te maken, zorgen kunstenaars voor een organische en authentieke beleving, waardoor het de kijker een intiem portret geeft.
